Ο Νίκος Συρμαλένιος, στην ομιλία του στη Βουλή τοποθετήθηκε σχετικά με την Τροπολογία-Προσθήκη που κατέθεσαν βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ για τις μετεγγραφές φοιτητών, αναφερόμενος ιδιαίτερα τους φοιτητές/φοιτήτριες με αναπηρία και εκείνους που έχουν μέλη της οικογένειας τους με αναπηρία. Δεδομένου ότι δυστυχώς η τροπολογία αυτή δεν έγινε δεκτή, ο βουλευτής Κυκλάδων του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ δήλωσε ότι «θεωρώντας μείζον το συγκεκριμένο θέμα, θα επανέλθουμε με κάθε ευκαιρία και θα συνεχίσουμε να το αναδεικνύουμε καθώς είναι ζήτημα δικαιοσύνης και αξιοπρέπειας». Κυρίες και Κύριοι συνάδελφοι, Κύριοι Υπουργοί, Μιλήσατε πριν λίγο για το θέμα των μετεγγραφών, υποστηρίζοντας ότι καλύπτετε βασικές κοινωνικές ανάγκες. Πράγματι καλύπτονται κοινωνικές ανάγκες, όμως υποπολλαπλάσιες από τις πραγματικές ανάγκες της κοινωνίας στη σημερινή πραγματικότητα. Η τροπολογία που κατέθεσε η κυβέρνηση για τις μετεγγραφές κινείται στην ίδια κατεύθυνση με προηγούμενες ελλιπείς διατάξεις που έχουν θεσπιστεί έως και σήμερα για τους φοιτητές με αναπηρία και για τους φοιτητές που έχουν μέλη της οικογένειας τους με αναπηρία. Δηλαδή για άλλη μια φορά η νομοθεσία δεν προστατεύει με ουσιαστικό τρόπο ούτε τους ίδιους τους φοιτητές/φοιτήτριες με αναπηρία ούτε τις οικογένειες των φοιτητών που έχουν στη φροντίδα του άτομα με βαριά αναπηρία (συγγένεια α΄ βαθμού γονέα, αδελφό). Διαιωνίζει, δε την επιλεκτική προστασία κάποιων μορφών αναπηρίες, εξαιρώντας κάποιες άλλες. Αυτό καταδεικνύεται και από το γεγονός ότι δεν προηγήθηκε καμία διαβούλευση με τους φορείς του αναπηρικού κινήματος για το περιεχόμενο της τροπολογίας στο άρθρο που τους αφορά. Ο καθορισμός των κοινωνικών κριτηρίων λόγω αναπηρίας άνω 67% που σχετίζονται με ή συνοδεύονται από κινητικά προβλήματα δημιουργεί μια σοβαρή διάκριση σε βάρος μεγάλου αριθμού ήδη φοιτούντων στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση. Η περιοριστική αναφορά σε άτομα ειδικών αναγκών που έχουν κινητικά προβλήματα οφειλόμενα σε αναπηρία άνω του 67% αποκλείει από το ευεργέτημα αυτό υποψηφίους των οποίων η οικογένεια έχει μέλος με εξίσου σοβαρή αναπηρία, συνδεόμενη ωστόσο με άλλα αίτια, όπως ο καρκίνος, οι ψυχικές νόσοι, η νοητική στέρηση κ.α. το οποίο μέλος και έχει επίσης ανάγκη ειδικής φροντίδας και απαιτεί ανάλογες θυσίες από το οικογενειακό του περιβάλλον. Μιλάμε για αναπηρίες άνω του 67% διαπιστωμένες από Υγειονομική Επιτροπή, από βεβαιώσεις νοσοκομείων κ.α, οι οποίες ασθένειες και τους εμποδίζουν να φοιτήσουν σε Σχολή Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης μακριά από τη μόνιμη κατοικία τους. Το επιχείρημα ότι μας φέρνουν πιστοποιητικά μαϊμού, νομίζω ότι δεν στέκει, εάν η πολιτεία οργανώσει με απόλυτα τεκμηριωμένο και αδιάβλητο τρόπο την πιστοποίηση των παραπάνω ασθενειών. Αναπηρίες και σοβαρές ασθένειες όπως οι προαναφερθείσες προκαλούν αντίστοιχες οικονομικές, ψυχολογικές και κοινωνικές επιπτώσεις στον οικογενειακό περίγυρο του υποψηφίου ή του φοιτητή/-τριας, χρήζουν ανάλογης ειδικής μέριμνας και αποτρέπουν στις πλείστες των περιπτώσεων τα άτομα αυτά να ξεκινήσουν ή να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση. Η ίση μεταχείριση ως προς το δικαίωμα στην εκπαίδευση ατόμων που πάσχουν από σοβαρές χρόνιες παθήσεις και έχουν αναπηρία μη σχετιζόμενη με κινητικά προβλήματα αντανακλά το επίπεδο του πολιτισμού μας, συνάδει με την ευρωπαϊκή νομοθεσία και αποτελεί ανασταλτικό παράγοντα στον κοινωνικό αποκλεισμό, βοηθώντας την επαγγελματική αποκατάσταση και την ψυχοκοινωνική ενσωμάτωση τους. Για τους παραπάνω λόγους, με την τροπολογία που καταθέσαμε προτείνεται: Α. η διεύρυνση των περιπτώσεων αναπηριών άνω του 67% των ιδίων ή μελών της οικογένειάς τους, πέραν των σχετιζόμενων με κινητικά προβλήματα. Η επιλεκτική προστασία αναπήρων αντιβαίνει τις αρχές δικαίου και ισότητας. Β. η μέριμνα για την εκδήλωση της αναπηρίας οποτεδήποτε εμφανίζεται κατά τη διάρκεια φοίτησης τους στα τμήματα της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης. Εκτός των οικονομικών αναγκών πρέπει να κατανοηθεί το γεγονός ότι ένα άτομο στο οποίο πρωτοεμφανίζεται αναπηρία ή χρόνια πάθηση έχει ανάγκη την υποστήριξη της οικογένειας είτε πρόκειται σε πρακτικό επίπεδο είτε σε ψυχικό επίπεδο. Δεν είναι δυνατόν να αγνοούμε για άλλη μια φορά τις οικογένειες των ατόμων με βαριές αναπηρίες συγκεκριμένων κατηγοριών αναπηρίας, όπως νοητική υστέρηση, σύνδρομο down, αυτισμό, εγκεφαλική παράλυση, ψυχικές νόσους. Δεν είναι δυνατόν να αντιμετωπίζουμε συστηματικά κάποιες αναπηρίες ως πιο «αναπηρίες» από άλλες, εξίσου σοβαρές. Όπως είπα και πριν, πολλοί από τους αυτούς τους φοιτητές/φοιτήτριες έχουν διακόψει τις σπουδές τους με ανυπολόγιστες συνέπειες για την μετέπειτα ζωή των ιδίων και των οικογενειών τους. Η πλήρης και αποτελεσματική συμμετοχή και ενσωμάτωση στην κοινωνία αλλά και η ισότητα ευκαιριών προβλέπονται από τη Σύμβαση του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών για τα Δικαιώματα των Ατόμων με Αναπηρίες, η οποία και θεωρείται σταθμός στην παγκόσμια ιστορία της αναπηρίας, αλλά και χάρτης πορείας των κρατών για τη διαχείριση της αναπηρίας. Σύμφωνα με τη Σύμβαση, μεταξύ των ατόμων με αναπηρία συμπεριλαμβάνονται άτομα με μακροχρόνιες σωματικές, νοητικές, πνευματικές ή αισθητηριακές βλάβες, οι οποίες σε συνδυασμό με διάφορα εμπόδια μπορούν να δυσχεράνουν την πλήρη και αποτελεσματική συμμετοχή τους στην κοινωνία σε ίση βάση με τους άλλους. Επιπλέον, η «Ευρωπαϊκή στρατηγική για την αναπηρία 2010-2020: Ανανέωση της δέσμευσης για μια Ευρώπη χωρίς εμπόδια» υπερθεματίζει τον προαναφερόμενο ορισμό της αναπηρίας χωρίς τον περιορισμό της ελληνικής πρωτοτυπίας για σύνδεση με κινητικά προβλήματα. Τέλος, επισημαίνουμε ότι στην παρούσα κρίσιμη οικονομική περίοδο θα έπρεπε να δοθεί η δυνατότητα μετεγγραφής σε φοιτητή/φοιτήτρια που έχει ο ίδιος/ίδια αναπηρία ή μέλη οικογένειας α΄ βαθμού με αναπηρία των οποίων φροντίζει η ίδια η οικογένειά του, άνευ εισοδηματικού κριτηρίου. Η παροχή του δικαιώματος της μετεγγραφής στους φοιτητές και σπουδαστές που έχουν μέλη της οικογένειας τους με αναπηρία αποτελεί βασική προϋπόθεση για την οικονομική στήριξη της οικογένειας τους και τη διασφάλιση της οικογενειακής τους αξιοπρέπειας. Σε αυτή την κατεύθυνση ζητούμε από την Ολομέλεια να υπερψηφίσει την τροπολογία που καταθέσαμε ως ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ. Αυτό θα αποτελέσει στοιχειώδη πράξη κοινωνικής δικαιοσύνης.
17/1/2013