Νίκος Συρμαλένιος

ΕΡΩΤΗΣΗ

Προς τους κ.κ. Υπουργούς

Υγείας

Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων

ΘΕΜΑ: Νοσοκομειακή περίθαλψη ανασφάλιστων, ανέργων και οικονομικά αδύναμων πολιτών

Εκρηκτικές και επικίνδυνες για τη δημόσια υγεία διαστάσεις έχει λάβει το πρόβλημα της νοσοκομειακής περίθαλψης  εκατοντάδων χιλιάδων ανασφάλιστων και ανέργων πολιτών, καθώς και ανθρώπων που βρίσκονται κάτω από το όριο της φτώχειας. Τα συναρμόδια  Υπουργεία ( Υγείας και Εργασίας-Κοινωνικών Ασφαλίσεων) δεν έχουν πάρει μέχρι σήμερα κανένα ουσιαστικό μέτρο για την αντιμετώπιση αυτού του μείζονος προβλήματος , με αποτέλεσμα οι υπηρεσίες των νοσοκομείων να αναγκάζουν τους ανασφάλιστους και τους μη έχοντες τη δυνατότητα πληρωμής των -αυξημένων λόγω των ΚΕΝ- νοσηλίων , να αποδεχθούν μια διαδικασία που μετατρέπει  το οφειλόμενο ποσό για τη νοσηλεία του ασθενή  σε χρέος του προς το Δημόσιο. Ο ανασφάλιστος ασθενής, κατά την τακτική εισαγωγή του προπληρώνει ένα ποσό ή με υπεύθυνη δήλωσή του αναφέρει την αδυναμία του για την καταβολή του, όμως παράλληλα δεσμεύεται να το αποπληρώσει στη συνέχεια , μετακυλίοντας το κόστος της περίθαλψής του επαυξημένο με τόκους υπερημερίας στην οικεία ΔΟΥ .

Το Υπουργείο  Υγείας και οι Διοικήσεις των Νοσοκομείων  δεν λαμβάνουν υπ’ όψιν τους ούτε καν την Κοινή Υπουργική Απόφαση του 2006, η οποία προβλέπει τη δωρεάν περίθαλψη πολιτών με εισόδημα κάτω των 6.000 ευρώ. Έτσι, εκατοντάδες χιλιάδες ανασφάλιστοι, άνεργοι και πολίτες με σοβαρή οικονομική αδυναμία  καλούνται να επιλέξουν ανάμεσα  στην  επιδείνωση   της υγείας τους ή στην επιβάρυνση  των ίδιων και των οικογενειών τους  με ένα ακόμα δυσβάστακτο και μη διαχειρίσιμο   χρέος . Αυτό οδηγεί  ουσιαστικά στον αποκλεισμό μιας μεγάλης κατηγορίας του πληθυσμού από την πρόσβαση σε δημόσιες υπηρεσίες νοσοκομειακής περίθαλψης και επιτείνει το φαινόμενο της «υγειονομικής φτώχειας» στη χώρα . Η εξέλιξη αυτή δεν αποτελεί απλώς μια ακόμα καταστροφική συνέπεια της μνημονιακής πολιτικής , αλλά συνιστά μια κοινωνική βαρβαρότητα ανεπίτρεπτη για μια χώρα που θέλει να λέγεται ευρωπαϊκή.

Είναι προφανές ότι το Πρόγραμμα «Εισιτήριο Ελεύθερης Πρόσβασης σε Υπηρεσίες  Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας» που έχει προωθήσει το Υπουργείο Υγείας με χρηματοδότηση από το ΕΣΠΑ , όχι μόνο αφορά πολύ περιορισμένο αριθμό ανασφάλιστων πολιτών και αποκλείει  με τα 3 κριτήρια που θέτει μεγάλες κατηγορίες πληθυσμού , όχι μόνο εξαιρεί τις υγειονομικές μονάδες και τα εργαστήρια του ΕΟΠΥΥ από την παροχή υπηρεσιών προς τους «ωφελούμενους», αλλά αφορά αποκλειστικά την παροχή υπηρεσιών πρωτοβάθμιας περίθαλψης και όχι νοσοκομειακής.

Με δεδομένο ότι:

1. Καθημερινά οι ανασφάλιστοι συμπολίτες μας αυξάνονται δραματικά λόγω της ύφεσης , της ανεργίας , της «μαύρης»  εργασίας και της αδυναμίας χιλιάδων ΕΒΕ να καταβάλλουν τις ασφαλιστικές τους εισφορές
2. Το Πρόγραμμα «Εισιτήριο Ελεύθερης Πρόσβασης»  ( Health Voucher) δεν καλύπτει τη νοσηλεία έστω και του περιορισμένου αριθμού ωφελουμένων
3. Oι ανάγκες νοσοκομειακής περίθαλψης είναι ανελαστικές και με τα σημερινά δεδομένα το κόστος τους είναι απαγορευτικό για όσους δεν μπορούν να έχουν ασφάλισης υγείας

Ερωτώνται οι κ.κ. Υπουργοί:

Σε ποιες άμεσες ενέργειες θα προβούν προκειμένου:

1)      Να υπάρξει πλήρης καταγραφή των ανασφάλιστων πολιτών με τη συνεργασία των αρμόδιων υπηρεσιών και της Τοπικής Αυτοδιοίκησης

2)      Να αντιμετωπιστεί ριζικά το πρόβλημα,  διασφαλίζοντας την καθολική κάλυψη της νοσηλείας στα δημόσια νοσοκομεία, ανεξάρτητα από την εργασιακή ή ασφαλιστική κατάσταση του ασθενή

3)      Να σταματήσει  η μετατροπή  του κόστους νοσηλείας των ανασφάλιστων πολιτών σε χρέος προς την Εφορία

                       Οι ερωτώντες βουλευτές

                                                                  Νίκος Συρμαλένιος, βουλευτής Κυκλάδων

Ανδρέας Ξανθός, βουλευτής Ρεθύμνου

Εκδήλωση ενάντια στην εξόρυξη χρυσού στο νησί της Μήλου πραγματοποίησε στις 9 Αυγούστου στη Μήλο ο ΣΥΡΙΖΑ Μήλου. Προσκεκλημένοι ομιλητές ήταν η βουλευτής Χαλκιδικής Κατερίνα Ιγγλέζη και Κυκλάδων Νίκος Συρμαλένιος. Στην ομιλία του ο Νίκος Συρμαλένιος ανέφερε μεταξύ άλλων:  

«…Μετά τα άκρως αποκαλυπτικά και ενδιαφέροντα που μας εισηγήθηκε η βουλευτής μας της Χαλκιδικής Κατερίνα Ιγγλέζη, θα αναφερθώ συνοπτικά στο ιστορικό της απόπειρας εξόρυξης στη Μήλο.

Στα μέσα της δεκαετίας του ’90 η τότε μεταλλευτική εταιρεία «Αργυρομεταλλευμάτων και Βαρυτίνης Α.Ε.» πήρε τα δικαιώματα έρευνας και εκμετάλλευσης, μέσω της θυγατρικής της «ΜΙΔΑΣ Α.Ε.». Η εταιρεία αυτή σε συνεργασία με Αυστραλούς και Καναδούς, ξεκίνησε αμέσως γεωτρήσεις και διανοίξεις δρόμων στην περιοχή του Χονδρού βουνού, παραπλεύρως από τον προφήτη Ηλία. Οι ενέργειες αυτές έγιναν χωρίς καμιά άδεια από δημοτικό ή νομαρχιακό συμβούλιο.

Το θέμα «έσκασε» στο δημοτικό συμβούλιο του Δήμου Μήλου, όταν ο Σύλλογος Ξενοδόχων ζήτησε να ενημερωθεί επίσημα για την επικινδυνότητα της εξόρυξης χρυσού. Αμέσως μετά συστάθηκε Επιτροπή Αγώνα με συμμετοχή όλων των φορέων και η πάνδημη αυτή συμμετοχή ανάγκασε και την τότε δημοτική αρχή που στην αρχή ήταν υπέρ των ερευνών, να αλλάξει στάση και να ταχθεί εναντίον μαζί με όλους τους φορείς. Επίσης χαρακτηριστική ήταν και η στάση των τοπικών οργανώσεων των κομμάτων, που πλην ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ και ΚΚΕ, είχαν ταχθεί όχι υπέρ των κινητοποιήσεων, αλλά υπέρ της διαχείρισης του θέματος μέσω αλληλογραφίας με τα υπουργεία και τις δημόσιες αρχές.

Η Επιτροπή Αγώνα αγωνίστηκε από την αρχή να ενημερώσει τον κόσμο για τις καταστροφικές επιπτώσεις της εξόρυξης, που θα γινόταν με τη χρήση κυανίου, και προγραμμάτισε μια μεγάλη συγκέντρωση του Μηλέϊκου λαού. Στο μεταξύ την ίδια περίοδο, το μεγάλο ατύχημα στη Ρουμανία, όπου έσπασαν τα φράγματα των λεκανών διαχωρισμού των εξορύξεων από το χρυσό με συνέπεια να μολυνθεί ο παραπόταμος του Δούναβη Τίσσα και οι τόνοι νεκρών ψαριών που μολύνθηκαν από τα απόβλητα, έδωσαν το τελειωτικό χτύπημα στις εταιρείες των χρυσοθήρων.

Η πολύ μεγάλη συγκέντρωση του Μηλέϊκου λαού, λίγο πριν τις βουλευτικές εκλογές του 2000, ανάγκασε τον τότε υπουργό Ανάπτυξης του ΠΑΣΟΚ Β. Βενιζέλο, μπροστά στο μεγάλο πολιτικό κόστος, να ανακαλέσει όλες τις άδειες εξόρυξης χρυσού για τη Μήλο. Μετά την ανάκληση, η εταιρεία «ΜΙΔΑΣ Α.Ε.» σε επιστολή της προς το δημοτικό συμβούλιο, ανέφερε ότι δεν θα προβεί σε καμιά περιβαλλοντική αποκατάσταση των συνεπειών των ερευνών, που είχαν διεξαχθεί μέχρι τότε.

Παράλληλα με την υπόθεση του χρυσού, στη Μήλο διεξαγόταν η συζήτηση γύρω από τη δημιουργία του «Πάρκου Δυτικής Μήλου» και του προγράμματος προστασίας της Οχιάς, ως σπάνιου είδους πανίδας, στα πλαίσια της περιοχής που ήταν καταρχήν χαρακτηρισμένη ως περιοχή Natura 2000. Μέσα από συμβιβασμούς μεταξύ της μεγάλης εξορυκτικής εταιρείας της Βαρυτίνης και του ελληνικού δημοσίου, η οποία κατέληξε και στην ΚΥΑ του 2006, εξαιρέθηκαν από την περιοχή Natura κάποιες εκτάσεις της δυτικής Μήλου, όπου προβλέφθηκε όχι μόνο η συνέχιση των εξορύξεων, αλλά ενδεχομένως και η δημιουργία και νέων ορυχείων.

Αυτή είναι εν συντομία η προϊστορία του χρυσού στη Μήλο, που είμαστε σίγουροι ότι μετά την παλλαϊκή κινητοποίηση του 2000, ενταφίασε οριστικά την ιστορία της εξόρυξης του στη Μήλο.

Η υπόθεση όμως αυτή συνδέεται απόλυτα και με το αναπτυξιακό μοντέλο που θέλουμε για το νησί μας. Η Μήλος δεν σηκώνει άλλες εξορύξεις, χρειάζεται βιώσιμη-αειφόρο και ισόρροπη ανάπτυξη που θα παντρεύει τη βιομηχανική-εξορυκτική δραστηριότητα με τον τουρισμό. Χρειάζεται λοιπόν καταρχήν ένα χωροταξικό σχεδιασμό, που θα καταρτιστεί με συμμετοχή της τοπικής αυτοδιοίκησης και των τοπικών φορέων και θα καθορίζει χρήσεις γης και αντίστοιχους όρους δόμησης. Η θεσμοθέτηση στη Μήλο Χωροταξικού το 1981, στην ουσία έχει καταργηθεί, αφού στην πορεία αγνοήθηκε η εφαρμογή βασικών διατάξεων του.

Χρειάζεται η ανάδειξη των συγκριτικών πλεονεκτημάτων του νησιού, έτσι ώστε αυτά να συνθέτουν ένα μοντέλο ποιοτικού τουρισμού και να θέτουν βάσεις για επιμήκυνση της τουριστικής περιόδου. Ενδεικτικά για τη Μήλο τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της είναι:

Ανάδειξη τοπικών προϊόντων (τυρί κ.α.), ξερικά οπωροκηπευτικά, στήριξη κτηνοτροφίας, μελισσοκομίας, αλιείας, γεωλογικός και ορυκτός πλούτος, περιοχές εξαίρετου φυσικού κάλλους, παραλίες (οικοτουρισμός), γεωθερμία χαμηλής ενθαλπίας, ιαματικά λουτρά, αρχαιολογικοί χώροι, κατακόμβες…

Τα παραπάνω μαζί με μια σειρά άλλα ζητήματα (στήριξη δημόσιας υγείας και παιδείας, περιβαλλοντικές υποδομές, υποδομές άλλων σημαντικών έργων, ακτοπλοϊκές συγκοινωνίες κλπ) συνθέτουν ένα άλλο αναπτυξιακό μοντέλο που με όρους νησιωτικότητας, θα επιδιωχθεί στα πλαίσια μιας παραγωγικής, κοινωνικής και οικολογικής ανασυγκρότησης της χώρας. Προϋπόθεση όμως γι αυτά, είναι να υπάρξουν πολιτικές αποκέντρωσης και περιφερειακής ανάπτυξης, που σήμερα έχουν καταργηθεί μέσα από τις μνημονιακές πολιτικές των τριών τελευταίων χρόνων. Όσο λοιπόν δεν ανατρέπονται οι πολιτικές αυτές, τόσο τα νησιά μας θα πηγαίνουν πολλές δεκαετίες πίσω.

Κλείνοντας θέλω να τονίσω ότι, η επιλογή του ΣΥΡΙΖΑ Μήλου για ανοικτή εκδήλωση δικαιώθηκε και ότι η δημοτική αρχή με τις παλινωδίες της (που δεν ήθελε να παραχωρήσει άδεια για ανοικτό χώρο), είναι πίσω από τις απαιτήσεις και τις προσδοκίες των καιρών…»

    9/8/2013

Ο Νίκος Συρμαλένιος στην τοποθέτηση του στην Ολομέλεια του Α΄ θερινού Τμήματος στη Βουλή στη συζήτηση του νομοσχεδίου για την αυθαίρετη δόμηση, μεταξύ των άλλων, επεσήμανε:

«……Η λογική του ν/σ κυρίως πετυχαίνει την καταγραφή των αυθαιρέτων και την κατηγοριοποίηση τους, κυριαρχείται όμως, κατά βάση, από εισπρακτική λογική και με την είσπραξη των προστίμων, αλλά και με την αναγραφή τους στο Ε9 που θα επιβαρύνει και φορολογικά τα συγκεκριμένα αυθαίρετα.

Όπως λέει και η Αιτιολογική Έκθεση, τα αυθαίρετα μπορούν ν’ αντιμετωπιστούν, είτε με τη μορφή ποινών – προστίμων, είτε με τη μορφή κατεδαφίσεων, οι οποίες στο ν/σ επιλέγονται – αν επιλεγούν –  μόνο στον αιγιαλό, στις παραλίες, στα δάση κλπ. Αντίθετα ο κύριος όγκος των αυθαιρέτων νομιμοποιείται, μέσω ποινών-προστίμων, ακόμα και με την καταβολή του 30 %, όπως προβλέπεται από πληθώρα διατάξεων. Συνεπώς επιβεβαιώνεται η εισπρακτική λογική. Αυτό ακριβώς επισημαίνει ως αντισυνταγματικό και η επιστημονική επιτροπή της Βουλής, διότι η νομιμοποίηση των αυθαιρέτων αντίκειται στη νομολογία του ΣτΕ για το άρθρο 24 του Συντάγματος.

Επίσης στην Αιτιολογική Έκθεση, διαπιστώνεται ότι οι αυθαίρετες κατασκευές δεν οφείλονται στην έλλειψη του χωροταξικού και πολεοδομικού σχεδιασμού. Την ίδια στιγμή στο άρθρο 31 προβλέπεται η ολοκλήρωση του πολεοδομικού και χωροταξικού σχεδιασμού σε επτά χρόνια και για τα νησιά σε πέντε, αλλά πρώτον, με ποια εχέγγυα αυτός θα ολοκληρωθεί και δεύτερον, για ποια ολοκλήρωση του μπορούμε να μιλάμε, όταν μόλις χθες η κυβερνητική πλειοψηφία στο ν/σ για τον Τουρισμό, ψήφισε τη δόμηση ακτών, παραλιών, νησιών, προστατευόμενων περιοχών, με τη μορφή της σύνθετης τουριστικής κατοικίας. Επίσης όλες οι διατάξεις που έχετε ψηφίσει με το μεσοπρόθεσμο, μετά το 3^ο Μνημόνιο, αλλά και με το ν/σ του υπουργείου Ανάπτυξης για τις στρατηγικές επενδύσεις, θεσμοθετεί την κατά παρέκκλιση δόμηση, εφόσον μια επένδυση χαρακτηριστεί στρατηγικής σημασίας.

Κατά συνέπεια το ν/σ δεν θέτει καθόλου το ζήτημα της εκτός σχεδίου δόμησης, το οποίο είναι ένα φαινόμενο, τουλάχιστον στην Ε.Ε., καθαρά ελληνικό, καταστρέφει το περιβάλλον και το τοπίο, δημιουργεί ζητήματα υπερκατανάλωσης ενέργειας και υδάτινων πόρων και εξυπηρετεί τη λογική της εμπορευματοποίησης της γης. Άλλωστε αυτό εξυπηρετεί και η πρόβλεψη σας για δυνατότητα δόμησης σε γη υψηλής παραγωγικότητας, ακόμα και σε βάθος 200 ή 150 μέτρα από εθνικές, επαρχιακές και δημοτικές οδούς.

Εμείς στο ζήτημα της εκτός σχεδίου δόμησης, είμαστε κατηγορηματικοί, μιλάμε για σταδιακή κατάργηση της, με ταυτόχρονη επέκταση των πόλεων και των οικισμών και με απόδοση αντισταθμιστικών οφελών, έτσι ώστε να ικανοποιούνται οι ιδιοκτήτες που χάνουν δικαιώματα και περιουσιακή αξία. Σ’ αυτή την κατεύθυνση θα μπορούσε ν’ αξιοποιηθεί και η ιδέα της «Τράπεζας γης», για τη μεταφορά του συντελεστή δόμησης, εφόσον βεβαίως ολοκληρωθεί με σωστό τρόπο και συμπεριλάβει και τον πολεοδομικό σχεδιασμό. Παράλληλα είναι αναγκαίο να ολοκληρωθεί το ταχύτερο, τόσο το κτηματολόγιο, όσο και το δασολόγιο.

Σε ότι αφορά την Υπηρεσία Επιθεώρησης και Κατεδάφισης, είναι σημαντική η αναζωογόνηση της, αλλά πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι ελάχιστες φορές έχει ενεργοποιηθεί, αφού έχει συσταθεί από το 2001. Στις Κυκλάδες με όσα συνέβησαν όλα τα τελευταία χρόνια, πολλές φορές χρειάστηκε η ενεργοποίηση της, χωρίς αποτέλεσμα, αφού και η τότε Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση έδειξε ολιγωρία και δεν αντιμετώπισε ποτέ το θέμα των αυθαιρέτων.

Τέλος, πρέπει να πω ότι είμαστε αντίθετοι με την ανασύσταση της ναοδομίας. Θεωρούμε ότι και το εκκλησιαστικό αρχιτεκτονικό συμβούλιο που συστήνεται, θα μπορούσε να υπάγεται στις κατά τόπους πολεοδομίες, όταν χρειάζεται να εγκριθεί η δόμηση ιερών ναών και εκκλησιών…»   

   2/8/2013