«Ο επενδυτικός νόμος διακρίνεται από αναποτελεσματικότητα και έλλειψη αναπτυξιακής στρατηγικής, έχει αποσπασματικό χαρακτήρα και κατά βάση είναι εναρμονισμένος στο θέμα λεηλασίας της δημόσιας περιουσίας και της χρηματοδότησης επιδότησης φίλων επενδυτών χωρίς κανένα σχέδιο και συγκεκριμένο αντίκρισμα». Αυτό δήλωσε μεταξύ άλλων ο βουλευτής Κυκλάδων Νίκος Συρμαλένιος, στην εισήγησή του για τον νέο επενδυτικό νόμο στην Επιτροπή Παραγωγής και Εμπορίου. Και πρόσθεσε: «Το δημόσιο αποσύρεται όχι μόνο ως επενδυτής, αλλά και με την έννοια του στοιχειώδους ελέγχου ως προς την περιουσία του ελληνικού λαού που παραχωρείται σε επενδύσεις με επιδοτήσεις. Το fast track ουσιαστικά γίνεται faster. Η κυβέρνηση «ξηλώνει» και το τελευταίο εμπόδιο που μπορεί να υπήρχε στη νομοθεσία, όπως κάποιοι περιορισμοί για τις επεμβάσεις σε προστατευόμενες περιοχές και στην προστασία του φυσικού πλούτου της χώρας, αλλά και σε επεμβάσεις σε γη υψηλής παραγωγικότητας παρά το γεγονός ότι εντάσσετε, όπως είπατε, και τον πρωτογενή τομέα κατόπιν των συστάσεων και των προτάσεων και της ΠΑΣΕΓΕΣ και άλλων φορέων». Η υπέρβαση όλων των φραγμών και εμποδίων είναι ακόμα πιο τρανταχτή στις λεγόμενες «στρατηγικές επενδύσεις», όπου η κυβέρνηση αδειοδοτεί με διαδικασίες εξπρές και με μορφή «πολυάδειας» σε 45 μέρες. Ελαστικοποιεί τα ποιοτικά όσο και τα ποσοτικά κριτήρια και αφήνει τον Υπουργό Ανάπτυξης να ελέγχει και να αποφασίζει για όλες τις επενδύσεις, ακόμα με καταστρατήγηση περιβαλλοντικών όρων.
Όσον αφορά στις ρυθμίσεις για το παράκτιο μέτωπο της Αττικής, ο Νίκος Συρμαλένιος τόνισε ότι η μεταμόρφωσή του σε μια ακτογραμμή της βιομηχανοποιημένης διασκέδασης και αναψυχής μαζικού τύπου, δεν μπορεί να υποστηριχθεί από την ενεργό ζήτηση της οικονομικής συγκυρίας που διανύει η χώρα και πρόσθεσε ότι για τον ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ το παραλιακό μέτωπο είναι συνυφασμένο με την ήπια ανάπτυξη. Ουσιαστικά, ο Σαρωνικός θα πρέπει να αποτελεί τη διέξοδο της πόλης και των του λεκανοπεδίου της Αθήνας προς τη θάλασσα, ως χώρο αναψυχής, περιπάτου, διασκέδασης, κολύμβησης και άθλησης».
Έκανε ειδική αναφορά στο άρθρο 20 του νόμου, που ουσιαστικά αναφέρεται στις τουριστικές επενδύσεις, και το οποίο αποτελεί μια μεγάλη αλλαγή σε σχέση με τον προηγούμενο ν.3908. Πλέον επεκτείνεται το εύρος των επενδυτικών σχεδίων, περιλαμβάνοντας εγκαταστάσεις ειδικής τουριστικής υποδομής, τα λεγόμενα σύνθετα τουριστικά καταλύματα και τα τουριστικά χωριά, τα θεματικά πάρκα, αλλά και επενδύσεις τουρισμού υγείας, όπως και κέντρα αποκατάστασης, χωρίς να υπάρχει διάκριση κορεσμένων και μη κορεσμένων περιοχών, προστατευόμενων περιοχών κ.ά. Δηλαδή πρακτικά αυτό σημαίνει ότι οποιοσδήποτε έχει χρήματα, μπορεί να χτίσει ότι θέλει, παντού.
«Όλες οι επενδύσεις είναι χρήσιμες και εμείς θέλουμε επενδύσεις και από το δημόσιο και από ιδιωτικούς φορείς και από την τοπική αυτοδιοίκηση και από κοινωνικούς φορείς και τα λοιπά. Το ζήτημα είναι ότι εμείς πιστεύουμε ότι δεν έχετε εθνικό αναπτυξιακό σχέδιο, δεν έχετε σχεδιασμό εθνικό, περιφερειακό, τοπικό, δεν έχετε χωροταξικό σχεδιασμό. Σήμερα, μέσα από την μέγγενη των μνημονιακών πολιτικών, θέλουμε να προσελκύσουμε επενδύσεις όπως-όπως, δίνοντας γη και ύδωρ σε όλους τους μεγαλοεπενδυτές», κατέληξε ο Ν. Συρμαλένιος.
Οι προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ
«Οι δικές μας προτάσεις και η δική μας αντίληψη είναι ότι ο αναπτυξιακός επενδυτικός νόμος θα πρέπει να δίνει βάρος στο χωροταξικό σχεδιασμό και στις χρήσεις γης, καθώς και στην απλοποίηση του θεσμικού πλαισίου για όλες τις αναγκαίες αδειοδοτήσεις», τόνισε ο Νίκος Συρμαλένιος και πρόσθεσε. « Επίσης, το όποιο σύστημα ενίσχυσης επιχειρηματικότητας, πρέπει να είναι απλό, κατανοητό και διαρκές, να μην υπάγεται σε ένα δαιδαλώδες θεσμικό πλαίσιο, στο οποίο να χάνονται οι υποψήφιοι επενδυτές. Μόνο ο ν.3239 είχε πάνω από δέκα τροποποιήσεις. Ο προτεινόμενος νόμος έχει τόσες παραπομπές που απαιτείται μια στρατιά δικηγόρων για να αποκωδικοποιήσει αυτά που προτείνονται. Επίσης, τα συμβαλλόμενα one stop shops θα πρέπει να είναι τοπικά, προσβάσιμα στους πολίτες και να αφορούν όλες τις επενδύσεις, ανεξαρτήτως ύψους. Ακόμη, είναι απαραίτητη η ενοποίηση των χρηματοδοτικών πηγών, το βασικότερο όμως είναι ότι ο αναπτυξιακός και επενδυτικός νόμος θα πρέπει να αποτελεί το κατεξοχήν εργαλείο εθνικής αναπτυξιακής πολιτικής και η εξέταση για το ποια είναι στρατηγική επένδυση ή όχι, πρέπει να υπάγεται σε κριτήρια, τα οποία θα πρέπει να συμπεριλαμβάνουν τις ανάγκες της κοινωνίας, τις ανάγκες της εργασίας, άμεσες και έμμεσες θέσεις εργασίας, τη μακροπρόθεσμη βιωσιμότητα, τα πολλαπλασιαστικά αποτελέσματα σε άλλους τομείς της οικονομίας, την περιφερειακή διάσταση, την εξειδίκευση του σχεδίου παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας. Εμείς έχουμε προτείνει πέντε άξονες παραγωγικής ανασυγκρότησης, πέντε συμπλέγματα, το αγροδιατροφικό, το τουριστικό, το ενεργειακό, το βιομηχανικό και την έρευνα για τεχνολογίες περιβάλλοντος και το κατασκευαστικό. Τέλος, ως κεντρική κατεύθυνση, έχουμε σε αυτό το παραγωγικό πρότυπο, το οποίο προτείνουμε, τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, την υποκατάσταση των εισαγωγών, την εξωστρέφεια και τη δυνατότητα εξαγωγών, την προστασία του περιβάλλοντος, την αξιοποίηση των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, την εξοικονόμηση φυσικών πόρων και ενέργειας. Επίσης, την τεχνολογική στάθμιση των ενεργειακών σχεδίων, έτσι ώστε να πριμοδοτούνται επενδύσεις που αφορούν τεχνολογικές καινοτομίες και σύγχρονες μεθόδους παραγωγής, την αξιοποίηση των βιομηχανικών επιχειρησιακών περιοχών και την ενίσχυσή τους στα πρότυπα άλλων χωρών, έτσι ώστε να διαθέτουν το σύνολο των δημοσίων υπηρεσιών που είναι αναγκαίες για την εγκατάσταση και λειτουργία των επιχειρήσεων, την αναδιάρθρωση των πολύ μικρών και μικρών επιχειρήσεων, μέσω της προώθησης και ενίσχυσης των δομών συνεργασίας μεταξύ τους. Τέλος, τη συνεργασία με εγχώριους ερευνητικούς φορείς για αξιοποίηση και εμπορική εκμετάλλευση των αποτελεσμάτων της εφαρμοσμένης έρευνας».
15/03/2013